Felix Klaar – Page 2

RYLFF Week 2: Fail at something

I want you to fail this week! That doesn’t sound very nice, but rest assured I want myself to fail just as hard.

The internet knows the beauty of failure. Videos with an epic fail always attract a gazillion viewers. But why should you only gaze at the accomplishments of others if you can have an excellent failure yourself? Failing proves that you are testing your limits, it is also good story material. It can also give you severe pains in the groin and an urgent need to crawl under a rock or become invisible.

But without a little pain, there can be no gain. Flawless people are boring as hell, don’t become one of them!

Continue reading →

RYLFF Week 1: Try something new

This week we will focus on trying something new. New experiences come with a small mental conflict we will have to solve:

On the one hand we are creatures of habit. By nature we (like all organisms) have a tendency to favor what is familiar and to fear the unknown. On the other hand new experiences can improve your well-being.

So don’t be surprised if you hear this squeaky voice this week:

“Try something new? Nah, let’s not. Come sit here with me on our couch in the comfort zone and look at all the things we know so well.”

Be nice to the little creature, pat him, grab him by the arm and then gently, yet also boldly, go where you have never gone before!
Continue reading →

What good can come from this?

Next week I will start to refresh my life and you can still join me. You won’t have to refresh my life, you can do yours and it is completely free!

For those of you who don’t want to wait another week; let’s get started right now with a small warm-up exercise:

Benjamin Franklin

Benjamin Franklin was a busy man. According to Wikipedia he was.. “a leading author, printer, political theorist, politician, postmaster, scientist, inventor, civic activist, statesman, and diplomat.”

Apart from that apparently he also was generous, loveable and kind. But that is probably history speaking and not his friends.

To propel his productivity to polymath mammut levels, he followed a strict schedule. I don’t want you to follow his schedule, but I would like to do some cherry picking from his routine. Every day Franklin asked himself two questions. In the morning he would ask:

What good shall I do today?

And in the evening he would look back and ask:

What good have I done today?

Continue reading →

Join me to refresh your life. For free!

So… I wrote an article called the 7 best principles to live by. Some of you asked me whether I meant the whole thing as a joke. I guess principle number 7 can make it seem that way.

No… it is not a joke. I don’t really believe these are the 7 best principles to guide you in life, but I do believe that all 7 have value. They can make your life more interesting and you might even elevate yourself to the mental state of having fun.

But… as it is with advice; it is easier to dish out, than to take. I don’t always live by these principles and it is time for me to take a refresher course.

And I would like you to join me!
Continue reading →

Hallo ik was Felix

Normaal als ik me voorstel, gaat dat als volgt;
– Ik zeg: “Hallo ik ben Felix”
– De ander zegt: “Hallo ik ben ….”
– 15 seconden later realiseer ik me dat ik vooral bezig was met het zeggen van mijn eigen naam. Ik heb dan geen idee wat de naam van die ander is.

Dat laatste punt ben ik niet trots op. Mijn naam ken ik vrij goed. Ik kan die best opdreunen zonder er al te veel aandacht aan te besteden. Toch gaat het elke keer weer mis!

Bij het kinderdagverblijf zag ik deze week een leidster die ik nog niet eerder had ontmoet.

Ik begon dan ook nietsvermoedend aan het voorstelritueel, maar bij “hallo ik ben Felix” kreeg ik alleen een glazige blik terug. Een andere leidster zag de verwarring en sprong direct bij: “de papa van Pelle”. Daarna verliep alles weer op rolletjes, ik kreeg een naam retour. Helaas heb ik die niet vastgelegd, maar deze keer was ik dan ook echt afgeleid.

Is mijn naam ineens niet meer relevant? Heb ik nu een soort nieuwe functietitel die mijn voornaam overschrijft?

Ik vroeg me af of dit nu steeds vaker gaat gebeuren. Toen ik het aankaartte bij mijn basketbalteam, begon één van mijn medespelers te snikken: “Ik heb mijn eigen voornaam al vier jaar niet meer gehoord”. Ik wou hem graag troosten en heel luid zijn naam scanderen, maar we spelen nu al meer dan tien jaar samen en dan vind ik het een beetje lullig om nu nog te zeggen “hee, hoe heet je eigenlijk?”

Het kan nog erger. Een vriend van me kwam terug van het consultatiebureau zonder haar. Uit ergernis had hij zijn mooie krullen inclusief hele lappen hoofdhuid eraf gescheurd. De vrouw van het bureau zag hem niet eens meer als papa van X. Het was enkel nog “Papa mag nu wel weer de luier aan doen. Papa kan misschien even een boterham pakken. Komt papa straks nog even een afspraak voor de volgende keer maken?”

Gereduceerd tot een amorf en abstract wezen. Dan ben ik nog liever Barbapapa, die heeft tenminste kleur en een veelvoud aan vormen.

Je geeft je kind met veel zorg een naam, maar je realiseert je dan nog niet dat je tegelijkertijd je eigen naam weggeeft.

Cobus de profiteur

Het is haastig neergekrabbeld. Er is een halfslachtige poging gedaan om het te centreren. En dan snel een punt erachter. Oh nee, wacht, een uitroepteken, dat is beter. De stift heeft geen ronde punt, maar een streepje. Je had de letters kunnen kalligraferen, maar dat is Cobus niet waard.

De witte muur steekt een beetje uit. Als je dromend over de stoep schuifelt, knal je er met je hoofd tegenaan. Is dat hoe Cobus de boodschap heeft ontdekt?

Het is ochtend, het miezert een beetje. Cobus maakt zijn vaste rondje met Shayna, de astmatische boxer. Helemaal licht is het nog niet en het is koud. Shayna is weer niet vooruit te branden. Ze snuffelt aan een boompje, hangt onhandig en wankel naar achteren om haar drol te lanceren.

Cobus wacht geduldig. Er valt iets, Shayna ruikt nog even aan haar creatie. Ze is tevreden. Er komt weer wat beweging in het trage stuk vlees. Cobus draait zich om richting de Rode Brug. Is dit regen of meer een vochtige wolk die aan de stad plakt? Als Shayna nat wordt, zal hij haar straks moeten afdrogen. Zijn vrouw kan niet tegen de geur van natte hond.
Continue reading →

The 7 best principles to live by

Are you wondering what to do with your life this year? Just follow these rules, it is that easy!

1. Try something new

The best brain exercise is to take your grey cells on a little run off the beaten track. Even small things can do wonders; find a new route to the supermarket, buy pink socks, draw a cartoon, mix up your morning routine. Anything counts as long as you have never done it before.
Doing something new is a great way to excel at the next principle:

2. Fail at something

Sure you can learn from success, but you can learn a whole lot more from a good mess. You can’t test your limits, if you never cross them. Also, failure makes you more human and you’ll be a lot more fun to talk to at parties. Mr. Perfect doesn’t have that many real friends.

3. If you love someone, tell them

Your lover, your wife, husband, grandma, son, cat, the policeman who held back on the parking ticket, the girl who makes you an awesome mochachistretto, Alec Baldwin. If you love ’em, speak up.

4. Share

Share your goods and services. Why should we all buy a lawnmower and learn how to fix a car? Are you great at baking pies? Bake two and find someone who could really use a pie to lift their spirits. It will be worth your expenses, trust me. But more importantly share joy, sorrow and whatever is moving your soul at the moment. The best way we can connect is not via LinkedIn or Facebook, it is sharing what is going on in our minds.

5. Lose an argument

Don’t avoid conflict. If you stand for what you belief in you are bound to clash with others every now and then. Just be prepared to fall off your high horse. The best way to prove to yourself that you still have a flexible mind is to really listen to others and dare yourself to change your mind.

6. Ask yourself a question

Although zombie movies are cool, being a mindless zombie isn’t. Sometimes you have to check whether you accidentally switched on the auto-pilot. There is not just one question, so find out what works for you. Some examples:
What is really important to me in life?
What made me happy today?
What did I do today that made someone else happy?
What is my quest and what is the average airspeed velocity of an unladen swallow?
Continue reading →

Vriendendienstensector

Heb jij nog iets aan deze spreadsheet?

Wat is het precies?

Het is een Excel bestand met hele bijzondere formules. Hij maakt gebruik van functies, waarvan bijna niemand het bestaan kent. Kijk, als je hier een getal invult, dan geven al die vakjes een waarde. Het werkt altijd. Behalve als je 0.27 invult, dan komt er bij C2 hekje value uitroepteken uit.

Hmm. Ik denk dat ik er wel wat mee kan. Wat wil je er voor terug?

Daar kan ik heel kort over zijn: een muur vol met gekleurde post-its. Beschreven met een middel-dikke zwarte stift. De post-its zijn zo gerangschikt dat het lijkt alsof ze met elkaar te maken hebben. Wellicht passen ze ook binnen één categorie of duiden ze een oplossingsrichting aan. Ergens hangt een grafiek, het liefste met een stijgende lijn. Als dat niet kan; een puntenwolk met een regressielijn die een correlatie doet vermoeden.
Continue reading →

“This is where I draw the line!”

– Cornelis Lely

He did of course say it in Dutch: Hier trek ik de lijn! To be honest; there are no records of him actually saying anything like that. But he might have. To his wife, in a completely unrelated matter. Perhaps pertaining to her addiction to buying him socks. Odd colored socks. With dots. The pink socks with purple dots were too much! Lely was not a dot person, more a person to connect them. To make a line.
Continue reading →

FOFS

Nederland zit vol met fofs. Ik zie ze overal. Achter het paaltje verderop in de straat zit altijd een kleine witte fofs. Op het bouwterrein aan de andere kant van de brug sluipt een hele grote rood-met-zwarte. Hij gluurt naar me tussen het hoog opgeschoten onkruid door.
Vanuit de trein zie ik ook om de haverklap fofs wegspringen. Ze houden enorm van transformatorhuisjes en afbrokkelende muurtjes. Of ze zitten op geluidswallen je stilletjes na te staren. Ze trekken niet direct je aandacht. Vaak hebben ze vale kleuren en ze zijn een beetje slonzig. Maar ze zijn met zo velen, je kunt er niet omheen.
Continue reading →